20 Μαρ 2009

Αγροτουρισμός και παραδοσιακοί χοροί στην Μεταμόρφωση

Συνεχίζει τη δραστηριότητά της στην Περιφέρεια η ΝΕΛΕ Μεσσηνίας με νέα προγράμματα, τα οποία οργανώνονται και υλοποιούνται με τη συνεργασία Δήμων και Συλλογικών Φορέων. Προχθές άρχισαν τη λειτουργία τους τέσσερα προγράμματα, δυο στη Μεταμόρφωση, ένα στη Γιάλοβα κι ένα στη Χώρα, φθάνοντας συνολικά τα τριάντα τέσσερα τμήματα που είναι εν λειτουργία αυτήν τη χρονική περίοδο.

Η πρώτη συνάντηση έγινε στο Δημοτικό Σχολείο Μεταμόρφωσης, όπου με πρωτοβουλία του Δήμου και του Συλλόγου Γυναικών συγκεντρώθηκαν δέκα οκτώ γυναίκες της περιοχής, εκφράζοντας την επιθυμία να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα «Αγροτουρισμός».

Στη συνάντηση παραβρέθηκαν ο πρόεδρος της ΝΕΛΕ και νομαρχιακός σύμβουλος κ. Δημήτρης Φίλος, η πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου κ. Γαρυφαλλιά Μανιάτη, η αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών κ. Αθηνά Νικολοπούλου και στελέχη της ΝΕΛΕ.

Το πρόγραμμα αυτό που έχει διάρκεια πενήντα ώρες, περιλαμβάνει θέματα οργάνωσης και διοίκησης αγροτουριστικής μονάδας, αγροτουρισμού και οικονομίας, ανάλυσης νόμων και κινήτρων για τη δημιουργία αγροτουριστικής μονάδας, θέματα συνεταιρισμών και προώθησης παραδοσιακών προϊόντων, κ.λπ.

Τα στελέχη της ΝΕΛΕ επισκέφθηκαν και τη Χώρα, όπου η ΝΕΛΕ σε συνεργασία με τον Δήμο θα συνεχίσει το πρόγραμμα «Παραδοσιακοί Χοροί», στο οποίο θα συμμετάσχουν και νέοι συμμετέχοντες.

19 Μαρ 2009

Πώς να φτιάξετε χειροποίητο σαπούνι.

Το βιομηχανοποιημένο σαπούνι είναι ένα είδος που χρησιμοποιούμε καθημερινά και που δυστυχώς η μαζική του παραγωγή το έχει αλλάξει τόσο πολύ που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί και να βλάπτει ….

Εδώ θα σας μιλήσω για το πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε βότανα και αιθέρια έλαια καθώς και διάφορα μπαχαρικά για να βελτιώσουμε την ποιότητα του έτοιμου σαπουνιού και να φτιάξουμε κάτι που να ταιριάζει στις ανάγκες μας…

Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να επιλέξουμε τον τύπο σαπουνιού που θα αγοράσουμε για να παρασκευάσουμε το δικό μας χειροποίητο σαπούνι. Δυστυχώς τα σαπούνια που κυκλοφορούν στην αγορά δεν είναι όλα καλής ποιότητας. Και γι αυτό θα πρέπει να κανείς να ψάξει είτε για σαπούνια με υψηλό ποσοστό ελαιόλαδου (ελληνικά και ξένα) είτε για σαπούνια, τα λεγόμενα γλυκερίνης που κυκλοφορούν από ΞΕΝΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ….

Πολλά βότανα και καρυκεύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν, ως αφέψημα, σε λάδι είτε όπως είναι. Θα καταλάβετε πιο κάτω τι εννοώ….

Επίσης πολλά αιθέρια έλαια μπορούν να προστεθούν ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα του σαπουνιού.

Ας έρθουμε τώρα στον τρόπο παρασκευής του.

Υπάρχουν κατ’ αρχήν δύο βασικοί τρόπου παρασκευής χειροποίητου σαπουνιού:

1) Από την αρχή αναμειγνύοντας λάδι με ένα αλκαλικό προϊόν, - Καυστικό Νάτριο (ΝαΟΗ) για στερεό σαπούνι, ή Καυστικό Κάλιο (ΚΟΗ) για ρευστό σαπούνι-, και νερό

2) Τρίβοντας ή κόβοντας σε μικρά κομμάτια ένα έτοιμο άοσμο σαπούνι, αναμειγνύοντάς το με την κατάλληλη ποσότητα υγρού, και προσθέτοντας τα βότανα ή τα αιθέρια έλαια που έχουμε επιλέξει.

Ο πρώτος τρόπος θέλει αρκετή προσοχή γι' αυτό κι εμείς εδώ θα ασχοληθούμε με τον δεύτερο τρόπο ο οποίος είναι και ο πιο ασφαλής αφού την δύσκολη δουλειά την έχουν κάνει άλλοι….

Η βασική συνταγή που σας δίνω παρακάτω είναι απλή και μπορεί να γίνει εύκολα στην κουζίνα του σπιτιού μας χρησιμοποιώντας σαν εργαλεία δοχεία ανοξείδωτα η Pyrex, ξύλινες σπάτουλες και πλαστικές φόρμες (Tupperware)σαν καλούπια.

Τα σαπούνια με υψηλή περιεκτικότητα σε Ελαιόλαδο λιώνουν ευκολότερα σε γάλα αντί για νερό μπορεί όμως κανείς αν θέλει, να χρησιμοποιήσει νερό και μικρή ποσότητα λαδιού (όπως αμυγδαλέλαιου, φοινικέλαιου, καστορέλαιου κλπ)

ΣΥΝΤΑΓΗ

500γρ. Σαπούνι (κατά προτίμηση λευκό, χωρίς άρωμα)

100γρ. νερό - ή 50γρ. νερό και 50γρ. γάλα - ή 50γρ. λάδι

Τρίβουμε το έτοιμο σαπούνι στον τρίφτη ή το μίξερ (κόφτης)

Το βάζουμε σε ένα ανοξείδωτο σκεύος ή μεγάλο Pyrex προσθέτοντας το νερό η το μείγμα νερού και γάλακτος και ανακατεύουμε καλά.

Βάζουμε μία μεγαλύτερη κατσαρόλα στο μάτι της κουζίνας και γεμίζουμε με νερό τόσο ώστε να όταν τοποθετήσομε το σκεύος η το Pyrex μέσα, το νερό να φτάνει μέχρι την μέση περίπου (Bain Marie)

Ζεσταίνουμε το νερό της εξωτερικής κατσαρόλας και το διατηρούμε σε χαμηλή θερμοκρασία (όχι βρασμού).

Ανακατεύουμε κατά διαστήματα το μείγμα του σαπουνιού έχοντας το σκεπασμένο στα ενδιάμεσα. Αυτή η διαδικασία μπορεί να κρατήσει αρκετή ώρα (1-1½ ώρα).

Μόλις το μείγμα μας δείχνει ομοιογενές, σαν πολύ πηχτή κρέμα, το αποσύρουμε από την φωτιά.

Προσθέτουμε τα βότανα η/και τα αιθέρια έλαια που έχουμε ετοιμάσει.

Λαδώνουμε λίγο τη φόρμα μας και ρίχνουμε μέσα το μείγμα.

Τοποθετούμε την φόρμα, σκεπασμένη με λίγο χαρτί κουζίνας ή μία πετσέτα, σε ένα σχετικά ζεστό μέρος, μακριά από κρύα ρεύματα, και την αφήνουμε για 1-2 μέρες να σκληρύνει.

Όταν ακουμπάμε το δάκτυλό μας στο σαπούνι και κάνει μόνο ένα ελαφρύ σημάδι τότε μπορούμε να το βγάλουμε από την φόρμα πάνω σε μία στεγνή επιφάνεια σκεπασμένη κατά προτιμήσει με λαδόκολλα.

Το κόβουμε με ένα ανοξείδωτο μαχαίρι σε πλάκες και το αφήνουμε πάλι να στεγνώσει για 3-4 μέρες.

Τα βότανα και τα αιθέρια έλαια που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς είναι πολλά. Όπως οι σπόροι και τα έλαιο της Λεβάντας, του Χαμομηλιού, της Τριανταφυλλιάς, του Πεύκου, της Λεμονιάς, της Πορτοκαλιά κλπ. Το κάθε ένα από τα παραπάνω έχει τις δικές του ιδιότητες.

Μπορεί κανείς ακόμα να κάνει και συνδυασμούς καθώς επίσης αντί να χρησιμοποιήσει σκέτο νερό για να λιώσει το σαπούνι, να χρησιμοποιήσει το αφέψημα τον βοτάνων αφού τα βράσει και τα σουρώσει. Επίσης το χρώμα από λευκό μπορεί να γίνει κίτρινο, πορτοκαλί, πράσινο κλπ με την χρήση μπαχαρικών όπως Πάπρικας, Κουρκουμά, Μοσχοκάρυδου, Κανέλλας.

17 Μαρ 2009

Η Σκαρμιγκαίησα γυναίκα του χθες και του σήμερα

Η θέση της γυναίκας μέσα στο κοινωνικό σύνολο, παρόλο που είναι θεμελιακή, έχει τελείως παραγκωνιστεί και η ίδια έζησε για πολλούς αιώνες παραγκωνισμένη.

Στους μυθικούς χρόνους αναφέρεται ένα έθνος στις ακτές του Εύξεινου Πόντου, το έθνος των Αμαζόνων.

Το έθνος αυτό αποτελείτο μόνο από γυναίκες εξαιρετικά πολεμοχαρείς που αγωνίζονταν πάντα έφιππες.

Στην αρχαία Ελλάδα οι γυναίκες ζούσαν και κυκλοφορούσαν ελεύθερα όπως και οι άνδρες, έφταναν μάλιστα να λαμβάνουν μέρος σε επικίνδυνα αγωνίσματα (ταυρομαχίες).

Στο Βυζάντιο η θέση της γυναίκας ήταν τιμητική.

Στις ανώτερες δε τάξεις ήταν εξέχουσα, αφού μερικές από αυτές κατέλαβαν ανώτατα αξιώματα. Στην περίοδο της τουρκοκρατίας η θέση της γυναίκας έγινε υποτιμητική γιατί επεκράτησαν οι ανατολίτικες αντιλήψεις των Τούρκων κατακτητών για τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία.

Στα τέλη του 19ου αιώνα η δυστυχία του αγρότη μεταφέρεται και στη γυναίκα. Η ζωή της γυναίκας της εποχής εκείνης ήταν πολύ κουραστική, αφού ήταν αναγκασμένη να δουλεύει στα χωράφια μαζί με τον άνδρα και παράλληλα να είναι υπεύθυνη για όλο το σπιτικό και τα μέλη της οικογένειας της.

Όλες όμως αυτές οι γυναίκες, μορφωμένες ή αγράμματες, υπήρξαν θεματοφύλακες στα ήθη και στα έθιμα του τόπου τους, στην παράδοση, στη θρησκεία, στη γλώσσα και μέσα από τα τραγούδια τους και τα μοιρολόγια τους δημιούργησαν την παράδοση και τον λαϊκό πνευματικό μας πολιτισμό.

Η ΣΚΑΡΜΙΓΚΑΙΗΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όπως σε όλα τα χωριά έτσι και στο χωριό μας υπήρχε μία μόνο κοινωνική τάξη, η αγροτική. Η τάξη αυτή είχε μισό ή μικρό κλήρο με λίγα ή πολλά γιδοπρόβατα. Σε μεγάλο βαθμό εκινείτο η ανταλλακτική οικονομία (π,χ. ένα κιλό μυζήθρα για δύο πήχες ύφασμα ή ένα μεροκάματο σε είδος, ή ένα αυγό για ένα μολύβι).

ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ

Η ανατροφή των παιδιών από την αγρότισσα ήταν ελλιπής, ιδίως κατά τους μήνες των γεωργικών εργασιών, αφού ήταν υποχρεωμένη να δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ στα χωράφια. Την ανατροφή του παιδιού αναλάμβανε η γιαγιά και αν η οικογένεια δεν είχε τύχη να έχει γιαγιά, τότε η μάνα έπαιρνε το παιδί με τη νάκα στον ώμο το κρεμούσε σε κάποιο δένδρο συνήθως ελιά κατά την διάρκεια του λιομαζώματος ή το φόρτωνε στο σαμάρι και το είχε μαζί της όλη μέρα στα αμπέλια και τις σταφίδες κάτω από κάποιο ίσκιο ,αλλά το μεγάλο πρόβλημα ήταν στο βουνό της Αμυγδαλίτσας όταν θέριζαν τα σιτάρια και την βρώμη που δύσκολα συναντούσες δένδρο εκτός από ορισμένες αγκορτσιές η απιδιές με λιγοστό ίσκιο οι γονείς είχαν μεγάλη προτίμηση στα αγόρια γιατί θα μετέφεραν μελλοντικά το όνομα τους αλλά και γιατί δεν θα ήταν αναγκασμένοι να καταβάλουν προίκα όπως για τα κορίτσια, θα αναφέρω μερικά περιστατικά που έχουν σχέση με τη διάκριση των παιδιών και τη ζωή της γυναίκας στη δεκαετία του 1960. Μια μέρα στο καφενείο του Βασίλη Μαρκόπουλου ένας περαστικός ρώτησε έναν συγχωριανό μας πόσα παιδιά έχει:

Εκείνος απάντησε «Έχω 3 δύο παιδιά κι ένα κορίτσι». Μία άλλη φορά σε ερώτηση σε κάποιο συγχωριανό μας πόσα παιδιά έχει απάντησε «Δυστυχώς ο θεός δεν μου έδωσε παιδιά. Έχω μόνο τρία θηλυκούλια».

Κάθε βράδυ έβλεπα την κυρά Σταυρούλα να έρχεται από το χωράφι, όπου δούλευε όλη τη μέρα με τον άνδρα της, ζαλωμένη ξύλα και κρατώντας στο χέρι την κατσαρόλα, βιαστική γιατί έπρεπε να πάει γρήγορα στο σπίτι να μαγειρέψει, να ζυμώσει να ανάψει τον φούρνο να ψήσει το ψωμί της οικογένειας και να συνεχίσει την άλλη μέρα την δουλειά στο χωράφι, ενώ ο άνδρας της ερχότανε πιο πίσω με τις γίδες και καβάλα στο άλογο ή στο γαϊδούρι.

Αν πήγαινε κάποιος άνδρας να πάρει νερό από την παλιά βρύση με την βίκα για το σπίτι, τι δεν θα άκουγε από τον μπάρμπα Ανδρέα. Αν έλεγες στον μπάρμπα Γιώργη ποια είναι η γνώμη του για τη γυναίκα, θα σου απαντούσε «Τέλος πάντων, η γυναίκα δεν είναι άνθρωπος είναι ζώο». θυμάμαι ένα περιστατικό που συνέβη στο πανηγύρι του χωριού μας.

Ο Αντώνης Ρούσσος είχε φέρει στο μαγαζί του ορχήστρα στο πανηγύρι μας ,στην οποία συμμετείχε και μία γυναίκα τραγουδίστρια. Όταν άρχισε το βράδυ να τραγουδάει η γυναίκα αυτή, αρκετές γυναίκες είχαν μαζευτεί απέναντι και παρακολουθούσαν την τραγουδίστρια, η οποία φορούσε κοντό φόρεμα και έκανε και καμιά απότομη κίνηση. Τότε έλεγε η κυρά Βασιλική στις άλλες: «Πω - πω τι ρεζιλίκια είναι αυτά. Ξεφτίλισε το γυναικείο φύλο, πάμε να φύγουμε».

ΦΟΙΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Παρόλο που από το 1910 η φοίτηση ήταν υποχρεωτική, τα κορίτσια δεν πήγαιναν στο σχολείο, διότι έπρεπε να μείνουν στο σπίτι για να κρατούν τα μικρότερα αδέρφια τους και να κάνουν και πολλές άλλες δουλειές του σπιτιού.

Από 8 χρονών άρχιζε για τα κορίτσια η βαριά αγροτική απασχόληση. Έτσι η γυναίκα έμπαινε στον κύκλο της ζωής. Σύμφωνα με μαρτυρίες από μεγαλύτερους, η πρώτη γυναίκα που φοίτησε στο δημοτικό μας σχολείο ήταν το έτος 1915.

Από το επόμενο έτος, το 1916, άρχισαν να πηγαίνουν και οι υπόλοιπες κοπέλες στο σχολείο. Αν και η σχολική εκπαίδευση ήταν ελλιπής, η γενική παιδεία της Σκαρμιγκαίησας γυναίκας ήταν πλούσια.

Η γιαγιά, η μάνα, οι μεγαλύτερες αδερφές ήταν δασκάλες της πλούσιας ελληνικής λαϊκής παράδοσης. Το δημοτικό τραγούδι, τα παραμύθια, τα λαϊκά τραγούδια, τα ήθη και τα έθιμα αποτελούσαν τη γνήσια νεοελληνική πραγματικότητα της επαρχίας που πότιζε την ψυχή και τη ζωή των γυναικών και διαμόρφωνε τους πνευματικούς τους ορίζοντες.

Σήμερα:

Από την δεκαετία του 1960 και μετά, που σημειώθηκε η μετανάστευση στο εξωτερικό και η αστικοποίηση στο εσωτερικό, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά. Σήμερα στο χωριό μας ο άνδρας βοηθάει τη γυναίκα του και ούτε καν τολμά να την παρομοιάσει με ζώο, όπως παλαιότερα ο μπάρμπα Γιώργης.

Η γυναίκα του χθες που δεν έβγαινε στο καφενείο η κρυβόταν πίσω από τον φράχτη, σήμερα φοράει το μέχρι χθες προνόμιο του άνδρα, το παντελόνι, πηγαίνει στο καφενείο, πίνει το ποτό της, μετέχει στα κοινά . Η γυναίκα του χθες που παρά τη θέληση της παρείχε ελλιπή ανατροφή στο παιδί της, σήμερα είναι αποκλειστικά αφοσιωμένη στο παιδί της, είναι τέλεια μητέρα.

Η Σκαρμιγκαίησα που, παλαιότερα, της ήταν απαγορευμένη η φοίτηση στο σχολείο, σήμερα φοιτά σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να έχουμε σημαντικές επιστήμονες, σε όλα τα πεδία των επιστημών και της δημόσιας διοίκησης καθώς και σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες.

Η σημερινή γυναίκα του χωριού μας ζει μία όμορφη και αρμονική οικογενειακή ζωή τελείως διαφορετική από τη γυναίκα του χθες. Αυτό οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι και οι σημερινοί άνδρες κατάλαβαν την αξία της γυναίκας που μέχρι χθες δεν είχαν καταλάβει ή δεν τους συνέφερε να καταλάβουν.

Συνειδητοποίησαν ότι η γυναίκα είναι πηγή ζωής, ότι η αγάπη, η στοργή, το συναίσθημα, η ειρηνική συμπεριφορά, η λεπτότητα και η ευγένεια είναι παράγοντες του θηλυκού στοιχείου. Αλλά και οι γυναίκες κατάλαβαν ότι ο διατυμπανιζόμενος από τα μέσα ενημέρωσης άκρατος φεμινισμός δεν βοηθάει στην ανάπτυξη, την πρόοδο και την αρμονική συμβίωση μέσα στην οικογένεια και απέρριψαν όλες τις θεωρίες και τα κηρύγματα του.

Το κείμενο αυτό αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής στις ιερές μνήμες των γυναικών του χωριού μας που κατόρθωσαν να είναι πρότυπα μανάδων στα πέτρινα αυτά χρόνια.

13 Μαρ 2009

Παπαλαμπραινα

Ο παπα-Λάμπρος Ζέρβας ήταν εφημέριος στο χωριό Ρωμύρι της Πυλίας το 1860. Ένας συγχωριανός του, που λεγόταν Σταύρος Φιτσιάλος, σκέφτηκε να συνεργαστεί με μία συμμορία για να τον ληστέψουν.ο Φιτσάλος συνεννοήθηκε μαζί του προκειμένου να έρθουν στο Ρωμύρι και να κλέψουν την περιουσία του παπα-Λάμπρου.

Δύο από τους κλέφτες πήγαν στο σπίτι του με το πρόσχημα ότι ενδιαφέρονταν να αγοράσουν ένα βόδι που πουλούσε ο παπάς, «ο οποίος όμως έλειπε στην Πύλο, όπου είχε πάει για να φέρει το παιδί του, που πήγαινε σχολείο εκεί.

Ο παπάς γύρισε αργά στο Ρωμύρι χωρίς το παιδί, που έμεινε στην Πύλο. Έτσι οι ξένοι φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του την νύχτα». Το βράδυ, όταν η οικογένεια είχε κοιμηθεί, οι δύο κλέφτες ειδοποίησαν και τους υπόλοιπους, που είχαν κρυφτεί την ημέρα έξω από το χωριό, και μπήκαν όλοι αθόρυβα στο σπίτι του παπά, οπότε άρχισαν να αρπάζουν ό,τι έβρισκαν.

Χρήματα όμως δεν είχαν βρει, οπότε ξεκίνησαν να βασανίζουν τον παπά, προκειμένου να τους πει πού τα είχε κρύψει.Μια από τις κόρες του παπα-Λάμπρου, η Παναγιώτα, κατάφερε να κατέβει κρυφά στο κατώι και από ένα φεγγίτη άρχισε να φωνάζει, καλώντας σε βοήθεια. Το χωριό ξύπνησε και οι άντρες ανήσυχοι πήραν τα τουφέκια και άρχισαν να ρίχνουν, με αποτέλεσμα να φοβηθούν οι κλέφτες και να το βάλουν στα πόδια. Δύο από αυτούς, όμως, τραυματίστηκαν και, μάλιστα, ο ένας θανάσιμα. «εξαιτίας του θανάτου του κλέφτη έγινε μεγάλος ντόρος σε ολόκληρη την Πυλία και ένας χωριάτης έφτιαξε το τραγούδι, που ζει μέχρι τις ημέρες μας, με κάποιες παραλλαγές στους στίχους σε ορισμένες περιπτώσεις». Αυτό είναι το γεγονός στο οποίο αναφέρεται η χιλιοτραγουδισμένη «Παπαλάμπραινα», ωστόσο η ιστορία έχει και συνέχεια. Το παιδί που πήγαινε σχολείο στην Πύλο, ο Νικολάκης, μετά το δραματικό περιστατικό πήγε και έμεινε στην Αθήνα, στο σπίτι του δημάρχου Μπενάκη.

Εκεί έκανε τις σπουδές του και όταν τελείωσε, ζήτησε να γίνει Αστυνομικός Διοικητής επαρχίας Πυλίας. Ίσως στο μυαλό του υπήρχε η σκέψη της εκδίκησης του Φιτσάλου, ο οποίος είχε πλέον γεράσει, αλλά φοβόταν μήπως οι Παπαλάμπροι κάνουν κακό στο γιο του.

«Ο Φιτσάλος, αφού τον παρακίνησε και ένας Μανιάτης, αποφάσισε να πάει στον Νικολάκη Παπαλάμπρο, να του ζητήσει συγνώμη και να του φιλήσει τα πόδια. Εκείνος όμως του είπε: ''φύγε βρωμόσκυλο, πήγες να μας ξεκληρίσεις και τώρα ζητάς συγνώμη''.

Μετά όμως το παιδί του Φιτσάλου απέκτησε το δικό του παιδί και κάλεσε τον Νικολάκη να το βαφτίσει. Έτσι έσβησε αυτή η βεντέτα».

Παπαλάμπραινα

Στου Παπαλά-Παπαλάμπραινα

στου Παπαλάμπρου την αυλή

στου Παπαλάμπρου την αυλή

είναι μια μάζεψη πολλή.

Καν ο Παπάς-Παπαλάμπραινα

καν ο παπάς είν' άρρωστος

καν η παπαδιά πεθαίνει

Παπαλάμπραινα καημένη.

Ούτ' ο παπάς-Παπαλάμπραινα

ούτε ο παπάς είν' άρρωστος

ούτ' η παπαδιά πεθαίνει

Παπαλάμπραινα καημένη.

Οι κλέφτες τους …Παπαλάμπραινα

οι κλέφτες τους εγδύσανε

οι κλέφτες τους εγδύσανε

και τα λεφτά ζητήσανε.

Μια λυγερή-Παπαλάμπραινα

μια λυγερή εφώναξε

μια λυγερή εφώναξε

τους κλέφτες τους εφώναξε.

Τρέξε Γιωργά-Παπαλάμπραινα

Τρέξε, Γιωργάκη ξάδερφε

τρέξε, Γιωργάκη ξάδερφε

οι κλέφτες μας εκάψανε.

Ο Σιδεράς του χωριού μας

Οι σιδεράδες, οι τεχνίτες που κατασκεύαζαν στο αμόνι σιδερένια εργαλεία, όπως αλέτρια ,αξίνες (κασμάδες), ξυνάρια, τσεκούρια, δρεπάνια, σφυριά, βαριές, αλλά και διάφορα σιδερένια εξαρτήματα όπως καρφιά, μασιές, μεντεσέδες, ονομάζονταν και "γύφτοι".

(Η λέξη "γύφτος" προέρχεται από το αιγύπτιος και δεν έχει σχέση με το τσιγγάνος-γύφτος.)

Ο πρώτος "γύφτος" ήταν θεός Ήφαιστος, που έφτιαχνε τα δόρατα των πολεμιστών. Ο δικός μας "γύφτος" ήταν επαγγελματίας που επεξεργάζονταν το σίδερο.

Είχε την εστία, τα κάρβουνα, το φυσερό, το αμόνι και τα σφυριά, την τσιμπίδα. Έπαιρνε παραγγελίες και έφτιαχνε γεωργικά εργαλεία, μαχαίρια, ψαλίδια, κόσες, πέταλα, καρφιά και πολλά άλλα.

Το σίδερο κοκκίνιζε στη φωτιά έτσι που λίγο ακόμα και θα έλιωνε για να γίνει υγρό.

Τότε με κατάλληλους χειρισμούς και χτυπήματα στο αμόνι με το σφυρί γινόταν η μορφοποίησή του].

Ο Σιδεράς -"γύφτος" στο χωριό μας είχε το «σιδεράδικο» εκεί που σήμερα είναι η οικία του Παναγιώτη Γαλανόπουλου . Το φυσερό δούλευε ασταμάτητα το αμόνι κοκκίνιζε και ο «Γύφτος » με τα επιδέξια χέρια του έπιανε την τσιμπίδα έφερνε το μέταλλο στην φωτιά το έκανε να πυρακτώνει και του έδινε το σχήμα που ήθελε.

Δίπλα στο αμόνι και πλάι στα κάρβουνα ήταν το « λεβέτι» γεμάτο νερό .

Τα έμπειρα χέρια του Μαστρο-γιώρη πιάνοντας την τσιμπίδα οδηγούσαν το πυρακτωμένο αντικείμενο (που είχε δημιουργήσει πάνω στο αμόνι) στο λεβέτι .

Το νερό έβραζε από την υψηλή θερμοκρασία αλλά το αντικείμενο ήταν ετοιμο.

Την τέχνη του σιδερά που απαιτούσε μεγάλη εμπειρία, αλλά και οργανωμένο εργαστήριο, την μάθαιναν οι νέοι σιδεράδες μέσα από την οικογενειακή παράδοση ή τη μαθητεία.

Πολλοί απ’ αυτούς περιόδευαν στα χωριά ανάλογα με την εποχή. Σήμερα οι νέοι σιδεράδες, εργάζονται με πιο τυποποιημένες κατασκευές, η δουλειά τους είναι λιγότερο δύσκολη και οι ίδιοι δεν έχουν καμιά σχέση ή συνέχεια με 'κείνους τους παλιούς σιδεράδες - γύφτους.

Γλυκές συνταγές! Σοκολατόπιτα

ΥΛΙΚΑ

1 βιτάμ

5 αβγά

1 1/3 κούπες ζάχαρη

2 κούπες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

8 κουταλιές γεμάτες κακάο

3 κουταλιές κονιάκ

1/2 ποτήρι νερό

2 βανίλιες

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε μικρή κατσαρόλα λιώνουμε το βιτάμ προσθέτουμε το κονιάκ, το νερό, τη ζάχαρη, το κακάο και την βανίλια .

.Αφού λιώσει πολύ καλά η ζάχαρη και όλα τα υλικά μαζί αποσύρουμε από την φωτιά τη κατσαρόλα και κρατάμε 1 ποτήρι από το μίγμα του κακάου. .Χτυπάμε τα αυγά σε μπόλ. Ρίχνουμε σιγά-σιγά στο μίγμα του κακάου το αλεύρι και τα αυγά ένα - ένα ανακατεύοντας πολύ καλά.

Λαδώνουμε ένα ταψάκι 28cm και ψήνουμε το κέικ για 20 λεπτά περίπου. Μόλις το βγάλουμε από τον φούρνο το κόβουμε σε μερίδες και το περιχύνουμε με το μίγμα που κρατήσαμε.

10 Μαρ 2009

Η Συνταγή της ημέρας. Τηγανητά κρεμμύδια

Πώς τα τηγανίζουμε:

* Παίρνουμε 5 με 6 μεγάλα κρεμμύδια και τα κόβουμε σε ροδέλες (αν τώρα υπάρχει και μικροσυσκευή έτσι ώστε να κοπούν ομοιόμορφα οι ροδέλες είναι ακόμη καλύτερα).

* Έπειτα βάζουμε περίπου τριακόσια γραμμάρια αλεύρι σε ένα μπολ και προσθέτουμε τόσο νερό ανακατέβοντας μέχρι να γίνει μια καλά δεμένη σάλτσα (κουρκούτι).

* Αλατίζουμε το κουρκούτι, βουτάμε τα κρεμμύδια μέσα και τα βάζουμε στην φριτέζα.

* Αφού τα τηγανήσουμε, τα τοποθετούμε σε μια πιατέλα. Οπτικά θα μοιάζουν με καλοτηγανισμένα καλαμάρια και όσο για την γεύση τους δεν έχει καμία σχέση με τη γνωστή κρεμμυδίλα.

9 Μαρ 2009

Γιορτή της γυναίκας 2008

Ο Σύλλογος γυναικών Μεταμόρφωσης

Εύχεται, Χρόνια πολλά και καλά σε όλες τις γυναίκες του κόσμου.

Να είναι και να νοιώθουν καλά κάθε ημέρα κάθε ώρα και κάθε στιγμή

Συνταγές Μαγειρικής από τα μέλη του Συλλόγου

Ντοματοκεφτέδες

Υλικά

  • 4 μέτριες κόκκινες ντομάτες κομμένες σε κομματάκια
  • 5 (περίπου) γεμάτες κουταλιές αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
  • 1 αυγό
  • 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
  • Λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο
  • Λίγο θυμάρι
  • Λίγο δυόσμο
  • Λίγο τυρί τριμμένο
  • Αλάτι
  • Πιπέρι
  • Λάδι για το τηγάνισμα

Ετοιμασία

  1. Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί και στο τέλος προσθέτουμε όσο αλεύρι χρειάζεται ώστε να έχουμε ένα μίγμα κανονικό.
  2. Βάζουμε σε ένα τηγάνι να κάψει το λάδι και τηγανίζουμε το μίγμα μας κουταλιά-κουταλιά.
  3. Μόλις οι ντοματοκεφτέδες τηγανιστούν καλά και από τις δύο πλευρές τους βγάζουμε σε μια πιατέλα στρωμένη με απορροφητικό χαρτί και τους σερβίρουμε με ρύζι ή μακαρόνια.

Παραλείποντας το αυγό και το τυρί έχουμε ένα νηστίσιμο πιάτο που θα ικανοποιήσει και τους αυστηρά χορτοφάγους.

Υλικά

3 μεγάλες ώριμες ντομάτες 1 μέτριο ξερό κρεμμύδι τριμμένο 1 κουταλιά ρίγανη 2-3 κουταλιές δυόσμο αλάτι, πιπέρι αλεύρι που φουσκώνει μόνο του όσο πάρει αραβοσιτέλαιο 150 γρμ φέτα σε μικρά κομματάκια (προαιρετικά) Πως το μαγειρεύουμε

Ξεφλουδίζουμε τις ντομάτες. Τις χαράσσουμε στα πλάγια και βγάζουμε τα σπόρια. Τις κόβουμε σε χονδρά κυβάκια μέσα σε σουρωτήρι και τις αφήνουμε για 30-60 λεπτά για να βγουν τα υγρά τους (δε τις στίβουμε). Τις ρίχνουμε σε ένα μπολ, βάζουμε όλα τα υλικά και αλεύρι όσο πάρει για να γίνει ένας χυλός (όχι τόσο σφικτός όπως ο κιμάς). Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι σε δυνατή φωτιά (2μιση θερμοκρασία) βάζουμε αρκετό αραβοσιτέλαιο να κάψει. Με ένα κουτάλι σούπας παίρνουμε χυλό και το ρίχνουμε μέσα. Κάθε κουταλιά θα είναι και ένας ντοματοκεφτές. Προσοχή να μη θέσουμε τις κουταλιές πολύ κολλητά γιατί θα φουσκώσει ο χυλός. Όταν ροδίσουν (περίπου 2 λεπτά) τους γυρίζουμε από την άλλη πλευρά. Τους βγάζουμε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας.

  • 500 γρμ. ώριμες Ντομάτα(ες)
  • 2 ψιλοκομμένα Κρεμμύδι(α)
  • ψιλοκομμένος Μαϊντανός
  • ψιλοκομμένος Δυόσμος
  • Αλάτι
  • Πιπέρι
  • Αλεύρι
  • για τηγάνισμα Λάδι

Τρόπος παρασκευής

Ξεφλουδίζετε και ψιλοκόβετε τις ντομάτες. Τις βάζετε σε ένα μπωλ μαζί με τα κρεμμύδια, το δυόσμο, τον μαϊντανό, το αλάτι και το πιπέρι και τα ανακατεύετε καλά. Προσθέτετε αλεύρι ώσπου να γίνει πολτός μαλακός. Πλάθετε το μίγμα σε κεφτέδες.

Ζεσταίνετε το λάδι σε ένα τηγάνι, το αφήνετε να κάψει και ρίχνετε μέσα τους κεφτέδες.

Χαμηλώνετε λίγο τη φωτιά και τους αφήνετε να ροδίσουν και από τις δύο μεριές. Σερβίρονται ζεστοί.

Παραλλαγή: Μπορείτε να προσθέσετε τυρί τριμμένο στη ζύμη.

3 Μαρ 2009

Μεγάλη συμμετοχή και ατέλειωτο κέφι στον γιορτασμό της Καθαράς Δευτέρας

Με μεγάλη επιτυχία γιορτάστηκε φέτος η Καθαρά Δευτέρα στην Μεταμόρφωση στην καθιερωμένη πλέον εκδήλωση του Συλλόγου γυναικών Μεταμόρφωσης με την στήριξη του Δήμου Παπαφλέσσα

Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στον χώρο του Δημοτικού σχολείου, γεύτηκε τα νηστίσιμα εδέσματα που πρόσφερε ο σύλλογος, (η νοστιμότατη φασολάδα που βράστηκε σε μεγάλο καζάνι από τον Γιώργο Κοντό )χόρεψε και διασκέδασε με τους ήχους παραδοσιακών τραγουδιών.

Ο ουρανός της Μεταμόρφωσης γέμισε πολύχρωμους χαρταετούς ,από μικρούς και μεγάλους πιστούς του εθίμου ενώ το βραβείο του καλύτερου και υψηλότερου αετού δόθηκε από τα χέρια του Δημάρχου Περικλή Ψώνη στον μαθητή του δημοτικού σχολείου Μεταμόρφωσης Αντώνη Τουλούπα

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Δήμαρχος Παπαφλέσσα Περικλής Ψώνης , ο Δήμαρχος Βουφράδος Κων. Κυριακόπουλος ,ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Σταύρος Αντωνόπουλος ,ο Αντιδήμαρχος Παπαφλέσσα Νίκος Φράγγος οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Κώστας Ηλιόπουλος,Διονύσης Πετρόπουλος και Διονύσης Ψώνης

Ο Σύλλογος Γυναικών ευχαριστεί θερμά τους χορηγούς και συμπαράστατες της εκδήλωσης Αλέκο Λυκοτραφίτη (για την διάθεση των τραπεζοκαθισμάτων ) την Βιομηχανία Αρτου Μπουλουλής στους Γαργαλιάνους ( για την προσφορά της λαγάνας ) και τον Κωνσταντίνο Ηλιόπουλο ( για την προσφορά του κρασιού )

Επίσης ευχαριστεί τις γυναίκες μέλη του Συλλόγου οι οποίες βοήθησαν για την άψογη διοργάνωση της εκδήλωσης.